Almanya’da Hitler iktidarının yaşandığı dönem, Siyonistlerin birtakım gizli planlarını gerçekleştire­bilmeleri için önemli bir fırsat olmuştur. Her ikisi de ırkçı birer ideoloji olan Siyonizm ve Nazizm arasında gizli bir ittifak olduğu, pek çok tarih bilimci tarafından ele alınmış bir gerçektir.
II. Dünya Savaşı sırasında bütün Avrupa’yı kasıp kavuran Hitler ve Nasyonal Sosyalist Parti, Almanya’da ilk ortaya çıktığı zaman henüz kimse tarafından tanınmaz ve kendilerine taraftar dahi bulamazken, önce ülkenin önde gelen Siyonist sanayicileri tarafından destek gördü. Krupp, I.G Farben ve diğer bazı Yahudi şirketlerin sahipleri 1929 yılında bu partiye girdiler: “Toplantıda bulunanlar arasında, bir gün içinde Nazi oluveren Krupp von Bohlen, I.G Farben’den Bosch ve Schnitzler ile Birleşik Çelik Kurumu’ndan Voegler vardı.” (Nazi İmparatorluğu, William Shirer, sf.304).
Bu kişiler daha sonra partide, faşist görüşe sahip Hitler’i destekleyen sanayiciler arasına katıldılar ve Hitler’i partinin başına getirebilmek için çok büyük paralar harcamayı göze alıp, istediği zaman kullanabileceği özel bir harcama fonu oluşturdular. Hitler’i 1933 yılında Almanya’nın başına getiren genel seçimlerde ona büyük maddi destek sağlayanlar ve seçim kampanyasının yürütülmesinde en büyük rolü oynayanlar da aynı Siyonist finansörlerdi. Diğer yandan Yahudi bankerler de Hitler’e istediği zaman istediği miktarda maddi yardımda bulunuyorlardı. Özellikle uluslararası alanda çalışan Yahudi banker Warburg, aralarında Rockefeller’ın da bulunduğu Amerika’daki diğer Yahudi bankerler adına Hitler’le temasa geçmiş ve ona çok yüksek miktarda maddi destek sağlamıştı:
“Warburg Almanya’ya geldiğinde Hitler’in danışmanlarıyla görüşmeler yaptı. Temsil ettiği Amerikalı finansörler adına Führer’e başa geçmesi için 10 milyon dolar vaat etti.
Hitler, Wall Street’teki koruyucularıyla devamlı mektuplaşıyordu: ‘Hareketimiz Almanya’da büyük bir hızla gelişiyor. Bana gönderdiğiniz para bitti. Bir daha ki sefere ne kadar alabileceğimi bana bildirmenizi önemle rica ediyorum’. Hitler.”
(La Haute Finance et les Revolutions, Henry Coston, sf.27)

“Hitler’in bu ricası Yahudi bankerler tarafından karşılıksız bırakılmadı. Yapılan kısa bir toplantıdan sonra Nazilere 15 milyon dolarlık yeni bir yardımın yine Warburg aracılığıyla yapılması kararlaştırıldı.”
(La Haute Finance et les Revolutions, Henry Coston, sf.29)
Maddi yardımda bulunanların bir diğeri ise, dünya petrol pazarının en büyük dilimlerinden birini alan Royal Dutch Shell şirketinin sahibi Samuel Ailesi’ydi:

“Hitler’in diğer bir destekçisi Samuel Ailesi’nce kurulan ‘Royal Dutch Shell’den Sir Henry Deterding’di. Oswald Dutch’ın yazdığına göre 1931′de Sir Henry Deterding ve destekçisi Samuel Ailesi, Hitler’e 30 milyon pound verdi.”
(The World Order, A Study in the Hegemony of Parasitism, Eustace Mullins, sf.109)

Yahudi sanayici ve bankerler Hitler’e sağladıkları büyük maddi destek ve bunun karşılığında elde ettikleri imtiyazlarla ülkenin gerçek hakimi durumuna gelmişlerdi: “Hitler paraya ihtiyacı olduğu zaman Alman Yahudisi finansör Siegmund Warburg ailesinden milyonlarca dolar alıyordu… Bu sırada Warburg gibi yüzlerce Yahudi banker aile, hakimiyetleri altına aldıkları ülkede zenginleştiler.”
(Les Secrets de L’Empire Nietzschéen, Aron Monus, sf.614)

Siyonistler Hitler’i maddi olarak desteklerken, aynı zamanda bu desteklerini Almanya’daki resmi örgütleri olan “Almanya Siyonist Federasyonu” vasıtasıyla da yazılı olarak Nazi Partisi’ne bildirmişlerdi. 21 Haziran 1933′de Federasyon’un Hitler’e gönderdiği destek mektubunda şu ifadelere yer veriliyordu: “Irk ilkesini hayata geçiren yeni (Nazi) devletin temelleri üzerinde kurulacak yapı içerisinde, bizler de, kendi topluluğumuza ayrılacak alanda baba yurdu (Fatherland) için elimizden gelen her türlü verimli faaliyeti sürdürmeyi umuyoruz…” (Zionism, Brenner, sf.48)
Bu düşünce doğrultusunda Siyonistler ilk olarak o dönemde büyük ekonomik kriz içinde bulunan “Babayurdu” Almanya’yı tekrar canlandırmaya çalışmışlar ve “Dünya Siyonist Örgütü” vasıtasıyla Nazi mallarının Ortadoğu ve Kuzey Avrupa’da dağıtımcılığını yapmışlardır. 
 (The Hidden History of Zionism, 1988, Ralph Schoenman, sf.51)